انبار کاه گم شدومن فکر سوزنم....

انبار کاه گم شد و من فکر سوزنم 

دنبال يك ستاره ى خاموش‌ْ روشنم 

 من آفتى شدم که به امّید بوته اى 

از خاک خشك مزرعه ای دل نمیکَنم  

دیدم قفس دو بال به او داد و باز هم 

سر را به اعتماد همان پیله میزنم  

مخروبه ای شدم که پس از رفتنش فقط 

زنبور، آشیانه بنا کرده در تنم  

وقتى كه رفت، با عرقِ سرد صورتم 

مَردى به خاک ریخت، دلش سوخت دشمنم  

لعنت به حال من كه پس از سال ها هنوز 

درگير خاطرات غم انگيزِ يك زنم  

تاثير غم، در آينه چندين برابر است 

وقتى بفهمم آنكه به خود زل زده منم 

كارن_مقدم