چَنی عزیزه....

کُرد بود، از اون اصیلاش... یه وقتایی که میخواست بگه فلانی خیلی آدم خوبیه و دوست داشتنیه و حسابی به دل میشینه و تو بگو عشقه اصلا، می گفت: " چَنی عزیزه؟! " این "خیلی عزیزه" گفتناش کلی معنا داشت واسه خودش... می گفت وقتی یکی عزیزه و عزت داره، جاش همیشه سرِ چشم آدمه، مثل عشق، مثل دوست داشتن، مثل قرآنی که جاش سرِ طاقچه ست... آدمی که عزیزه حرفش خریدار داره، نازش خریدار داره، حرمت و احترام داره وجودش برای همه، اگه باشه محبتش توی دلاست، نباشه دلتنگیش... خودِ خدام هواشو داره انگار همیشه و همه جا! می گفت... اصلا ولش کن این حرفارو، تا حالا بهت گفتم چنی عزیزی برام؟!

طاهره_اباذری_هریس